Rubriek van Anniek: tocht der tochten
De kou komt eindelijk naar Nederland toe. Begin 2019 komt het vriespunt toch echt onder nul en dat betekent maar 1 ding. Kijken hoe het er met de sloten voorstaat. Ik heb bij mij thuis uitzicht op een speeltuin met een brede sloot. Zodra ik andere mensen bij de sloot zie staan, ga ik ook even kijken en word ik al enthousiast. Niks mooier dan natuurijs.
In Friesland denken ze er ook zo over. Ze kunnen alleen maar denken aan hun tocht, de Elfstedentocht. Voor het laatst gereden in 1997. Dit is al een tijd geleden. In de afgelopen 21 jaar zijn de omstandigheden voor de tocht gewoon niet goed genoeg geweest om hem te verrijden. Dit maakt mij wel teleurgesteld. Elke winter besteden wij Nederlanders er wel aandacht aan. Zodra het enigszins vriest vraagt iedereen het zich al af: Giet it oan? Maar nee, het mocht niet zo zijn in de afgelopen 21 jaar.
Geloof mij hier baalt heel Nederland van. Vooral de mensen die klaar zijn om de Elfstedentocht te schaatsen. Zij zitten elk jaar op het koude weer te wachten, zijn er bereid voor om alles af te zeggen. Als ze op vakantie zijn, komen ze eerder terug. Als ze moeten werken, nemen ze vrije dagen op. Alles op alles om die tocht te mogen rijden. Iedereen zou het er voor over hebben. Dat is ook niet zo gek, want de Elfstedentocht is wel iets wat Nederland bekend maakt.
Ik hoop dat de tocht er snel weer mag komen. Natuurlijk voor al die schaatsers, die er klaar voor staan om de tocht te rijden. Maar er is één groep voor wie ik dit het meeste hoop. Deze groep bestaat uit kinderen, die geboren zijn in het jaar 1998 of later. Hier hoor ik zelf ook bij. Ik ben zelf geboren in het jaar 2000, in januari. Ik ben dus voor de mensen, die snel kunnen rekenen 19 jaar. Ik heb echt wel een paar koude winters meegemaakt. Maar nog steeds kan ik in die 19 jaar niet vertellen dat ik een Elfstedentocht heb meegemaakt.
Dat is toch eigenlijk te bizar voor woorden. De eerste tocht was in 1909. Een poosje geleden, waarin Nederland bekend maakte deze tocht eenmaal per winter te rijden. Natuurlijk was dit niet realistisch. Ze waren afhankelijk van de weersomstandigheden en die waren niet elk jaar optimaal. Hierdoor zijn er in totaal 15 edities gereden. Dat is niet veel voor 110 jaar, maar toch. Mijn ouders, zussen en broer waren er allemaal bij toen één van die 15 tochten werd gereden. Ik kan dat niet vertellen. Dat is toch lullig.
Natuurlijk ken ik de verhalen wel. Ze worden elk jaar bij enige vorst herhaald en er is zelfs een film over gemaakt. De Elfstedentocht heeft zelfs zijn eigen Wikipedia pagina, wat betekent dat er veel naar gegoogeld wordt. Het is geen onbekend fenomeen en als schaatser wil je dat een keer meegemaakt hebben. Ik hoef de tocht zelf niet te rijden. Ik kom daar niet eens voor in aanmerking. Toch wens ik het elk jaar weer, voor al die kinderen die het nog nooit meegemaakt hebben. Dat ook zij een keer van de sfeer mogen proeven. Dat wij ook een keer kunnen mee praten met de verhalen, omdat wij het zelf ook een keer hebben ervaren.
Ik blijf optimistisch over de Elfstedentocht praten. Ik zou willen wensen, dat hij binnen 5 jaar een keer gereden zou worden. Niet alleen voor alle schaatsliefhebbers, maar voor alle Nederlanders. Dan kunnen we namelijk weer rustig 25 jaar wachten op de volgende tocht. Dan zijn we weer even zoet. Dan kan ik uiteindelijk mijn eigen kinderen vertellen dat ik ook aanwezig ben geweest bij een editie van de Elfstedentocht. Dit zal ik ze later dan lekker inwrijven mocht het weer zo lang duren. Kortom ik ben er klaar voor.
#itgietoan #sfeerproeven #iedereeniswelkominfriesland #koekenzopie #klunen